Założenie, że czegoś nie ma, nie wymaga wiary tylko wówczas, gdy jesteśmy pewni, że tego nie ma! A czym jest pewność? Tym, że jeśli czajniczek składa się z materii, a materia jest widoczna gołym okiem, to w takiej sytuacji nie potrzebuje Pan wiary, aby stwierdzić, że na Pana kuchence nie ma czajniczka. To jest oczywiste i banalne!

Natomiast gdyby założyć, że istnieje coś, co nie jest materialne, to już nikt z nas nie może wykluczyć istnienia tego, czego nie może zobaczyć.

Zatem w przypadku sytuacji wykraczających poza możliwość fizycznego określenia, pozostaje już tylko wiara w to, że to, czego nie możemy zobaczyć gołym okiem lub odkryć istnienia w Wielkim Zderzaczu Hadronów, istnieje lub nie.

Zatem logicznie ujmując, założenie, że istnieje tylko to, co możemy zobaczyć, jest nielogiczne, bo gdyby tak założyć, to nigdy nie odkrylibyśmy fal elektromagnetycznych, a tym bardziej subatomowych części atomu.

Dlatego, gdy mówimy o hipotetycznym świecie pozamaterialnym, zawsze będziemy opierać się na wierze.

Reasumując, Pan będzie wierzył, że świat niematerialny nie istnieje, a ja będę wierzył, że istnieje. Zatem każdy z nas będzie w coś wierzył.

Będzie wierzył, bo nikt z nas nie będzie potrafił udowodnić swojej racji. Dlatego w takim wypadku ciężar dowodu nie leży już po żadnej stronie, bo nie mówimy tutaj o falsyfikacji materii (falsyfikacji Karla Poppera), jak ma to miejsce np. podczas rozprawy sądowej, gdzie ciężar dowodu leży po stronie dowodzącego, czyli osoby próbującej udowodnić swoją rację. Czyli na oskarżycielu ciąży obowiązek wykazania winy oskarżonego w sposób jednoznaczny.

W kontekście sfer niedających się fizycznie falsyfikować nie można jednak powiedzieć, że to, czego nie znamy, nie istnieje. To byłoby nielogiczne i zarazem głupie, aby uznać, że nie istnieje życie poza Ziemią tylko dlatego, że nie mogliśmy go zobaczyć lub znaleźć. A przecież dopiero teraz dolatuje do nas światło z początków istnienia wszechświata.

Czyli jesteśmy w takim samym położeniu jak Kolumb, który wierzył w to, że jeśli będzie płynąć na zachód, to dopłynie do Indii od drugiej strony. Zatem wierzył w swoją hipotezę, z której kpili ludzie, którzy wierzyli, że to jest niemożliwe.

Dlatego w takiej sytuacji możemy tylko wierzyć w to, że jesteśmy sami we wszechświecie, ale nie możemy być tego pewni.

Tak samo możemy wierzyć, że istnieje jakaś duchowa siła poza materią, ale możemy tylko wierzyć, bo nie jesteśmy tego pewni. Pan też może wierzyć, że nie ma nic poza materią, i też tego nie może być Pan pewny.

Dlatego wszyscy jesteśmy wierzącymi i powinniśmy szanować nasze wierzenia.