Nigdy tego nie analizowałam

Sobór Watykański II potwierdził, iż „zgodnie z tradycją Kościół oddaje cześć Świętym i ma w poważaniu ich autentyczne relikwie oraz wizerunki” (Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum Concilium”, według publikacji Sobór Watykański II — konstytucje, dekrety, deklaracje, Pallottinum). Kodeks Prawa Kanonicznego, promulgowany w roku 1983 przez Jana Pawła II, wspomina o „relikwiach znacznych i innych doznających wielkiej czci ze strony wiernych” (kanon 1190). Kult relikwii nie jest też obcy anglikanom i wyznawcom prawosławia. Czy to jest zgodne z tym co jest napisane poniżej? “Przecież sam Katechizm Kościoła Katolickiego wspomina jedynie o celebracji krzyża, czy celebracji wizerunków świętych – Pana Jezusa, ale o samej modlitwie do dzieła sztuki nie ma mowy. Katechizm mówi:

1159 Święty obraz, ikona liturgiczna, przedstawia przede wszystkim Chrystusa. Nie może ona przedstawiać niewidzialnego i niepojętego Boga; dopiero Wcielenie Syna Bożego zapoczątkowało ową “ekonomię” obrazów:”. Miliony gorliwych parafian wierzy, iż dusze wszystkich, których kanonizowano i uznano za „świętych”, żyją teraz w niebie. Szczerzy ludzie modlą się do nich, prosząc o ochronę i wstawiennictwo u Boga. Katolicy przypisują relikwii „moc orędownictwa Świętego przed obliczem Bożym”. Nie należy otaczać czcią „świętych”, NIGDY bowiem nie zostali oni upoważnieni do wstawiania się za kimkolwiek u Boga. Jehowa wyznaczył do tego WYŁĄCZNIE swego Syna, Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł napisał, że Jezus „za nas umarł, co więcej: zmartwychwstał, zasiada po prawicy Ojca i wstawia się za nami” (Rzymian 8:34,
Jezus wypowiedział się na temat wielbienia które podoba się Bogu i nie ma ono polegać na oglądaniu czy dotykaniu relikwii. Chrystus oświadczył: „Nadchodzi jednak godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą Ojcu oddawać cześć duchem i prawdą, bo w istocie Ojciec wypatruje takich czcicieli. Bóg jest Duchem, toteż ci, którzy Go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą” (Jana 4:23, 24). Jehowa jest „Duchem” niewidzialnym dla oczu ludzkich. Oddawanie Mu czci „duchem” oznacza, że do świętej służby pobudza serce przepełnione miłością i wiarą (Mateusza 22:37-40; Galatów 2:16). Oddajemy Bogu cześć „prawdą” nie przez kult relikwii, lecz przez odrzucenie kłamliwych pojęć religijnych oraz przez poznanie i spełnianie woli Bożej, objawionej na kartach Biblii.
Pogląd
“Zatem Katolicy modlą się zawsze do Boga obecnego w trzech osobach, a dzieła sztuki takie jak obrazy, muzyka, mozaiki, mogą tylko pomagać celebrować (czyli uroczyście kontemplować – modlitwę)”.
Odpowiedz
„Jeden [jest] Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nad wszystkimi” (Efez. 4:4-6).
„JEHOWA, nasz Bóg, to jeden Jehowa. (…) Nie będziecie chodzić za innymi bogami, za żadnymi bogami ludów, które was zewsząd otaczają (bo Jehowa, twój Bóg pośród ciebie, jest Bogiem wymagającym wyłącznego oddania)”. Prorok Mojżesz nie pozostawił co do tej sprawy nawet cienia wątpliwości w umysłach Izraelitów zgromadzonych na równinach Moabu, krótko przed czekającym ich wejściem do Ziemi Obiecanej. Jasno wykazał, że ich Bóg, Jehowa, jest jedynym Bogiem, który ponadto oczekuje czci wyłącznie dla siebie. Przemawiając nieco wcześniej, Mojżesz rzekł: „Jehowa jest prawdziwym Bogiem w niebie wysoko i na ziemi nisko. Innego nie ma. Ty zaś będziesz przestrzegać Jego ustaw i Jego przykazań, które ci dziś nakazuję, aby się dobrze wiodło tobie” (Powt. Pr. 6:4, 14, 15; 4:39, 40).
Pogląd
” I jeszcze jedno, świadomy swojej wiary Katolik nigdy nie klęka przed obrazem! Klęka tylko przed tabernakulum lub monstrancją mając wiarę w to, że w hostii chleba obecne jest mistycznie ciało Chrystusa “.
Odpowiedz
Czy Jezus jest obecny w opłatku w czasie transsubstancji ?
Czy taka same znaki towarzyszą transsubstancji, kiedy Jezus przychodzi fizycznie na głos modlitwy kapłana aby wino i chleb stały się ‚prawdziwym’ Jego krwią i ciałem?

Żywy Jezus Chrystus w żadnym momencie nie jest obecny fizycznie w opłatku z mąki i wody! Nie ma pojawia się tam również w czasie, ani po modlitwie eucharystycznej, kiedy to kapłan kieruje prośbę zwana epiklezą do Boga Ojca, aby ten zesłał na chleb i wino moc Ducha Świętego, który przemienia je w prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa, dzięki czemu realnie żywy Jezus Chrystus jest obecny w opłatku. Tak naucza Kościół katolicki i każdego wiernego katolika obowiązuje wiara w ten dogmat „Transsubstancji” (przeistoczenia).

Gdyby to był jakiś magiczny rytuał to można by dopuścić, że takie rzeczy mają tam miejsce, ale tu mowa jest o Żywym Bogu, który z magią i bałwochwalstwem nie ma nic wspólnego, a ten rytuał niestety takie znamiona nosi. Poza tym, sama nauka o przeistoczeniu, czyli konsekracji, nie ma podstaw biblijnych, mimo licznie przytaczanych na jej potwierdzenie fragmentów z Pisma.

Przyglądając się tej nauce w świetle Pisma Świętego, od razu zauważmy przynajmniej kilka problemów, które ona niesie ze sobą, a które są zaprzeczeniem właśnie nauki Słowa Bożego.

Po pierwsze, Jezus Chrystus nie mieszka w rzeczach czy przedmiotach uczynionych ręką człowieka, które są wytworem ludzkiego umysłu, a to dlatego, że pojawia się wielkie prawdopodobieństwo bałwochwalstwa, czyli oddawani czci przedmiotowi, zamiast samemu Bogu. Jeśli Żywy Bóg wchodzi w jakiś przedmiot i tam się znajduje, to samoczynnie postawi nas to w sytuacji, gdzie nasze kolana się ugną przed martwym wytworem ludzkiej ręki, a to jest sprzeczne choćby z tym fragmentem „Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobnego złota albo srebra, albo do kamienia wytworu sztuki i ludzkiego umysłu.” Dz.Ap.17:29

I właśnie taki rodzaj grzechu pojawia się w czasie adoracji najświętszego sakramentu „Przez adorację rozumiemy cześć oddawaną Panu Jezusowi obecnemu pod postacią Chleba eucharystycznego. Zwykłą formą adoracji jest przyklęknięcie na jedno kolano: przy podejściu do ołtarza z Najświętszym Sakramentem, przed Komunią świętą i przed odejściem od ołtarza; uklęknięcie na Podniesienie, przyklęknięcie przy przechodzeniu przed tabernakulum poza Mszą świętą oraz klęczenie podczas prywatnej modlitwy. Uroczystą formą adoracji jest wystawienie Chleba eucharystycznego w monstrancji i towarzyszące temu ceremonie. Szczególnymi zaś formami adoracji są: Nabożeństwo czterdziestogodzinne i tzw. adoracja wieczysta, czyli stałe wystawienie Chleba eucharystycznego w niektórych kościołach lub kaplicach oraz bezustanne adorowanie.” P. Pachciarek, Adoracja Najświętszego Sakramentu, w: ABC chrześcijanina, Mały słownik, s. 11.

Martwy opłatek, a przed nim klękający wierni, adorujący wyrób z mąki i wody, oddający cześć wytworowi ludzkiego umysłu. Czy to nie jest czyste cudzołóstwo duchowe, jawne bałwochwalstwo?

Po drugie, Pismo Święte mówi, że „Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych.” (Dz.17:24).

Tak jak nie mieszka w świątyniach zbudowanych przez człowieka, tak samo nie wchodzi w opłatek, nie zamieszkuje go, nie przebywa w nim, nie przemienia się w niego, bo jest to martwa rzecz – pokarm, który ginie! Opłatek, który ma być fizycznym ciałem Pana panów i Króla królów, jest tylko martwym pokarmem, wchodzącym do ust wiernych, a później trawiony w ciele człowieka i na końcu wydalany /przepraszam za jaskrawość/, o czym sam Jezus mówił:

„Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do żołądka i na zewnątrz się wydala?” – Ew. Mateusza 15:17

Po trzecie, nawet gdyby przyjąć, że faktycznie Jezus jest obecny w tym opłatku, po odpowiedniej modlitwie kapłana, to oznacza, że jest właściwie całkowicie zdany na jego wolę. Taki ksiądz może zrobić z ‚Jezusem’ co chce. Może wziąć i zamknąć go za szybką w monstrancji albo w tabernakulum, przenosić w różne miejsca, postawić na ołtarzu albo wynieść poza kościół. Chrystus Bóg staje się przedmiotem w rękach człowieka, który ma moc nad Nim. Czy to nie jest arogancja?

Po czwarte, a co jeśli przypadkowo taki opłatek będący po przeistoczeniu upadnie na ziemię i ktoś go niechcąco podepcze? Czy to oznacza, że Stwórca nieba i ziemi został zbezczeszczony i zgnieciony silą ludzkiego buta? Po raz kolejny, widać jak bardzo absurdalna jest to nauka i do czego ona prowadzi.

Ktoś powie, że bluźnię, bo dary chleba i wina, które przemieniają się w czasie modlitwy kapłana w Ciało i Krew Chrystusa, są pokarmem duchowym i karmią duszę, a nie ciało. Jeśli to jest pokarm duchowy, który nie ginie, to dlaczego nie posłuchać słów Jezusa, który nauczał, że: „Zabiegajcie nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa, o pokarm żywota wiecznego, który wam da Syn Człowieczy: na nim bowiem położył Bóg Ojciec pieczęć swoją.” Ew. Jana 6:27? Czy na opłatku z wody i mąki Bóg Ojciec położył pieczęć swoją?

Dobrze również wiemy, że każdy opłatek to pokarm, który ginie, znika i nic nie pomaga, bo tylko ‚Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem.” Ew. Jana 6:63

To jest pokarm, który nam jest potrzebny -Słowo Boże i nim mamy się napełniać, bo kiedy go spożywamy, już pragnąć nie będziemy. To jest pokarm duchowy, dar Boga, nie fizyczny uczyniony ręką człowieka.

Kolejny werset rozwiewa wszelkie wątpliwości. Jezus wyjaśnia tu, że spożywanie Jego ciała to jest przyjście do Niego i zaakceptowanie Go jako Zbawiciela, a picie Jego krwi to uwierzenie w Jego ofiarę na krzyżu, że została przelana za nasze grzechy i przewinienia, i że dzięki Jego doskonałej ofierze jesteśmy obmyci z grzechów i usprawiedliwieni.

„Albowiem chleb Boży to ten, który z nieba zstępuje i daje światu żywot. Wtedy rzekli do niego: Panie! Dawaj nam zawsze tego chleba. Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.” Ew. Jana 6:33-35

I to jest cała tajemnica, pokarm duchowy – Jezus Chrystus jest tym chlebem żywota, a nie opłatek, który ma się na słowa modlitwy księdza zamienić w fizyczne ciało Chrystusa!

Należy też pamiętać o tym, że Wieczerza Pańska, kiedy to spożywamy wino i chleb, jest obrzędem pamiątkowym, zgodnie ze słowami Jezusa: „Czyńcie to na moją PAMIĄTKĘ” – Łk.22:19, a nie ofiarniczym, jakim uczynił go Kościół katolicki.

Pamiętajmy więc, że Jezus Chrystus nie mieszka w martwych przedmiotach, choćby najbardziej sakralnych, ale w sercach swoich wiernych, którzy narodzili się na nowo i zachowują Jego Słowo:

„Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest,” 1 list do Koryntian 6:19a

„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy.” Ew. Jana 14:23

Na koniec – musimy pamiętać o jeszcze jednym bardzo istotnym fragment Słowa Bożego, gdzie Jezus podkreśla fakt swego ponownego przyjścia na ziemię „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi,” Ew. Mateusza 16:27.

Jego fizyczne ponowne przyjście, będzie widoczne dla każdego, bo ‚ujrzy go wszelkie oko’ i nikt nie będzie miał wątpliwości kim jest człowiek przychodzący w chwale z aniołami wśród obłoków,!