Jest to grafika, którą posługują się zwolennicy KO, chcąc uderzyć w PIS.
Słowa wypowiedziane w 2016, dziś polityk PIS ich żałuje. Wspomina, że to był trochę inny czas, “nie było więźniów politycznych”.
Jednocześnie platformersi nie pamiętają, że to Sikorski mówił w 2012 o Rosji w NATO (wg mnie słowa dużo cięższego kalibru, bo nie dotyczą bliskiej nam Białorusi, a państwa znacznie silniejszego i nam wrogiego), a Tusk obściskiwał się z Putinem w 2010 (również oceniam jako grubszy kaliber od powyższego).
Wracając do Łukaszenki. 2016 to był dobry czas na zbliżenie polsko-białoruskie. Oczywiście Łukaszenka to dyktator, Białorusi nawet wtedy daleko było do państwa demokratycznego. Ale był to moment, może ostatni, gdy dało się Białorus odciągnąć do Rosji. Trzeba było dogadać się z Łukaszenką i zaoferować np. dostęp do Bałtyku, wsparcia gospodarczego, dostępu do Europy i wszystkiego tego, co pozwala im funkcjonować i co dziś mają od Rosji, tworząc z Rosją dziś właściwie nierozerwalną federację. Te 8 lat zostały źle rozegrane, z mojego punktu widzenia laika widzę dwa momenty zwrotne:
1. brak wsparcia dla Łukaszenki wtedy, gdy był w konflikcie z Putinem (można go było przeciągnąć na stronę Polski)
2. wsparcie dla opozycji w czasie próby demokratycznego przewrotu na Białorusi, zamiast próby negocjacji i dogadania się z Łukaszenką (tak jak to zrobił Putin, wspierając Łukaszenkę, czym uzależnił go od siebie, przejmując de facto kontrolę nad Białorusią).
A więc Karczewski u Łukaszenki – jak dla mnie OK. Może słowa o “ciepłym człowieku” niepotrzebne. Ale był to czas, gdy trzeba było kuć żelazo i włączyć Białoruś pod nasze wpływy – kiedyś docelowo zmieniając w demokratyczny europejski kraj. Asekuracyjnie trzeba było zagwarantować Rosji, że Białoruś nie wejdzie do NATO, na wszelkie sposoby łagodząc atmosferę (odwrotnie niż to zrobiono w 2022 odnośnie Ukrainy).